พอเลี้ยงโค้งถนน ภาพบ้านสีขาวงามกะทัดรัดปรากฏขึ้นหลังรั้วเหล็กโปร่ง ราวกับมือวิเศษคลี่ฉากแมกไม้สีเขียวออก ให้เห็นปราสาทเทพนิยายที่ซ่อนอยู่ภายใน...รถจอดลงหน้าประตูเหล็กดัดแบบโบราณ คราวนี้ "อันตรา" เปิดประตูลงมาอย่างไม่รู้สึกตัว...เธอรู้สึกเพียงแต่ว่า...ได้กลับมาสู่บ้านเดิมเก่าแก่ของตน บ้านซึ่งเธอจำได้เพียงในความฝันเลือนรางมาเป็นเวลาเกือบตลอดชีวิต บ้านเก่าแก่...แต่ว่าน่ารักหลังนี้ เหมือนกับว่าจะเปล่งเสียงทักทายเธออย่างยินดีปรีดาเช่นกัน อันตรายืนเกาะรั้ว ความมึนงงวูบขึ้นมาเหมือนกับเธอจะเป็นลมไปในชั่วอึดใจ แต่เธอก็ยังจำได้...บ้านสีขาว ดูโดดเด่นอยู่ท่ามกลางสีมรกตของแมกไม้ในยามเย็น ทอทาบด้วยเส้นทองของดวงตะวัน ที่ลอดกิ่งไม้ลงมาเป็นรอยริ้วไหวๆ บนพื้นหญ้าเขียวสด...ร่วมสัมผัสกับตำนานรักโศกซึ้งเจือหวานละมุน ของ "ท่านชายใหญ่" และ "เจ้านางม่านแก้ว" พร้อมกันได้แล้ว...