เด็กสาวคนหนึ่งชื่อ “ดอกแก้ว” เทหัวใจรักซื่อให้หนุ่มนักข่าว ความผิดหวังทำให้เธอก้าวออกจากการเรียนกลางคัน ความรู้สึกของผู้ชายคนนั้นต่อเธอก็คือ “เด็กโง่” …ขณะนั้นเขาเห็นเป็นการโง่เง่าจริง ๆ ที่เด็กสาวคนหนึ่งจะถือ “ความรัก” เป็นสรณะจนยอมเสียอนาคตตัวเอง เพราะสำหรับเขา ความรัก…เป็นเพียงเกมกีฬาที่…ใครดี…ใครได้ และเมื่อเขายอมวาง “ลูกแกะ” ออกจากปาก ย่อมนับว่าระดับศีลธรรมของเขานั้นอยู่ในระดับที่ควรยกย่องอย่างยิ่งแล้ว แล้ววันหนึ่ง “เด็กโง่คนนั้น” ก็ก้าวขึ้นมาเป็น “นางเอก” ใน “โลกมายา” มักจะมีอาถรรพ์ประหลาดอยู่เสมอ เพราะมิใช่แต่เงาแห่งมายานั้น จะถูกจำลองออกมาเป็นภาพ ทว่าผู้คนที่สร้างภาพมายามักจะใช้ “มายากล” ต่อกันด้วยเช่นกัน “ดอกแก้ว” กำลังก้าว…ก้าวสู่ความเป็น “ดาวแห่งนางเอก” เป็นสุดยอดแห่งโลกมายา ในหัวใจที่เดียวดายและเงียบเหงา เรามักใช้ปราการของความเข้มแข็ง ปิดบังร่องรอยของความอ่อนแอ แต่ทุกเวลา…หัวใจเราร่ำร้องต้องการใครสักคนอย่างแท้จริง