"บาป" เป็นบทประพันธ์ที่นำติดตามมากอีกเรื่องหนึ่ง ทมยันตี เขียนเรื่องนี้เกินขีดการเสียดสี ประชดประชันเพราะสำนวนดุ และมีโครงสร้างของเนื้อหา ชนิดผู้ชายจะดีจะชั่ว...อ่านแล้วรู้สึกชนิด "ข่มใจไม่ให้อาย" แทนกันยาก เรียกว่างานนี้ถ้าเปรียบละครก็ประเภทนางเอกไม่ต้องมานั่งบีบน้ำตาให้เสียฟิลลิ่งเสียเวลา ถ้าทักกันตามสำนวนนักกฎหมายก็ประเภท "ฟันธง" ตรงประเด็น ตรงไปตรงมา...ไม่อ้อมค้อม ไม่ต้องเสียดสี แต่เข้าข่ายเสียดแทงใจดำกันไปเลย ถามว่า...ผู้หญิงเหมาะจะอ่านเรื่องนี้ไหม ข้อนี้...แฟนตัวหนังสือทมยันตีย่อม "อ่าน" ทมยันตีออกไม่มากก็น้อยว่า เธอเขียน "บาป" ให้ลูกผู้หญิงด้วยกัน ได้อ่าน ได้ตระหนักถึงสถานภาพ ถึงหัวอกหัวใจของลูกผู้หญิงด้วยกัน "เป็นพิเศษ" ก็ว่าได้ สิ่งที่เกิดขึ้นในเรื่องนี้ เป็นเรื่องรุนแรง เป็นเรื่องกระทบใจลูกผู้หญิงทุกคน ขณะเดียวกัน ผู้ชายทุกคนที่รับรู้เรื่องนี้ คงบังเกิดคำถามกับตัวเอง กับเพื่อนพ้องผู้ชายรอบข้างเป็นระลอกๆ ว่า เราและหรือเขา...ปฏิบัติอยู่เช่นไรต่อผู้หญิง ต่อคนรัก ต่อภรรยาและครอบครัวทั้งในเรือนร่างและจิตใจของเธอ ทั้งในเกียรติยศและความวางใจต่อกัน ทั้งในหน้าที่และความรักผิดชอบร่วมกัน และจะต้องทำความเข้าใจหรือไม่ เช่นไร...ต่อ "บาป" บาป...คุณรู้จักบาปบ้างไหม" "ถ้ารู้จักและเกรงกันเสียบ้าง ทุกอย่างจะดีเอง"