หนูจะต้องเป็น ‘คุณ’ อยู่ในบ้านที่คนในปกครองทั้งรักทั้งกลัว จะต้องให้ชื่อเสียงของหนูหอมฟุ้งไปไกลๆ เป็นสิริมงคลแก่ตัวของหนูเอง เป็นเกียรติยศ เป็นความชื่นใจของหนูเองด้วย แปลว่าแต่ก่อนหนูเป็นคนดีอย่างเด็กๆ พอถูกใจพ่อแม่ก็พอแล้ว แต่เดี๋ยวนี้หนูต้องเป็นคนดีอย่างผู้ใหญ่ ต้องรู้ว่าคนดีในโลกนี้เขาเป็นอย่างไร แล้วก็ประพฤติตัวให้เป็นอย่างนั้น คนที่อยู่ในบ้านแม่หนูทุกวันนี้ไม่ใช่ว่ามีแต่บ่าว แม่เลี้ยงล่ะ ลูกของแม่เลี้ยงตั้งสองท้อง แม่หนูต้องระวังตัวหน่อย อย่าซื่อให้เขายอกย้อนเอาลับหลัง แต่ก็อย่าระแวงให้ออกนอกหน้า จะทำให้เขาหมางใจ อย่ากลัวเขาในทางที่ผิด แต่อย่าลบหลู่ให้เขาอายคน เขาพูดอะไรจงฟังหูไว้หู เขายุแหย่อย่าได้เชื่อฟังเลย ถ้าเขาเตือนอย่าโกรธ จงไตร่ตรอง คนช่างประจบยกยอต่อหน้า หนูอย่าได้ไว้ใจเป็นอันขาด อย่าเชื่อคนในปกครองเพราะคำที่เขาพูดต่อหน้าหนู จงเชื่อแต่ในกิริยา วาจา ความประพฤติของเขาที่หนูเห็นเอง ใครเขาฟ้องเรื่องอะไร อย่าได้วู่วามเอ็ดตะโร ปึงปัง เรื่องหูเบาเอะอะนี่เป็นข้อที่ให้คนหัวเราะเยาะได้มากที่สุด แม่หนูของแม่อย่าได้ประพฤติเป็นอันขาด คนมันจะเอาไปนินทาลับหลัง แม่หนูของแม่จะเสียศรี ขอให้แม่หนูจำไว้ให้มั่น คนที่จะบังคับคนอื่นได้ดี ต้องหัดบังคับตัวของตัวเองให้ดีเสียก่อน