‘มณีร้าว’ บทประพันธ์ของ ทมยันตี ชิ้นนี้ เขียนถึงความรักระหว่างเพื่อนต่างวัย หนึ่งเป็นหนุ่มคม เข้ม ทั้งความคิด ฝีมือและรูปลักษณ์ หนึ่งเป็นสาวรุ่น ที่พราวทั้งเสน่ห์ มากทั้งความสามารถ เธอเป็นนักร้องระดับแนวหน้า หากกับชื่อเสียงอันมากมาย ครอบครัวกลับเห็นต่าง เหล่านั้นล้วนก่อกำแพงอันสร้างทั้งช่องว่างและความทุกข์ใจให้กัน ส่งให้เบื้องหน้าความสำเร็จของมณีพร่างพราวระดับซูเปอร์สตาร์ มีเบื้องหลังที่เงียบเหงา อารมณ์หวาดไหว แตกซ่านกระเซ็นดุจอัญมณีที่รอวันร้าวสลาย.. . ...หัวใจเจ้า ใสสด หยดหยาด พิศุทธิ์มาด เหมือนแม้น มณีฉาย เพียงน้อย ทำให้หมอง ละอองระคาย ถ้าแรงไป มณีกระจาย ลงกับมือ... . เมื่อสภาพดุจมณีชำรุด มาพบกับ ‘ชยุส’ หนุ่มนักหนังสือพิมพ์ ผู้ตรงอย่างยิ่งต่อวิชาชีพ... ไออุ่นเริ่มบังเกิด เรียกความมีชีวิตจิตใจให้กลับมาเป็นเงาตามตัว และเมื่อความเข้าใจอันอ่อนโยนโถมทยอยเข้ามาปลอบโยน แรงบันดาลใจอันฟื้นคืนก็ส่งให้เจ้าตัวเล็กร่างบางของชยุส พลิกสถานการณ์ สร้างในสิ่งฝันให้เป็นที่ปรากฏ ‘นิศมณี’ ผู้ดุจมณีที่กำลังแตกสลาย จึงสำแดงให้ประจักษ์ว่า...เพชรก็ย่อมเป็นเพชร วันยังค่ำ!